Prawo karne i wykroczeniowe
Specjalizuję się w reprezentowaniu klientów w sprawach dotyczących przestępstwa obrazy uczuć religijnych. Reprezentowałem zarówno osoby podejrzane i oskarżane, jak także organizacje społeczne w postępowaniach karnych, prowadzonych w sprawach o obrazę uczuć religijnych.
Współpracuję z Fundacją Wolność od Religii w udzielaniu poradnictwa prawnego w zakresie utrudniania procesu apostazji, dyskryminacji ze względu na bezwyznaniowość i obrazy uczuć religijnych.
"Przestępstwa z nienawiści"
Lata współpracy ze Stowarzyszeniem Kampania przeciw Homfobii skutkowało zdobyciem przeze mnie cennego doświadczenia w reprezentacji osób klienckich w sprawach dotyczących przestępstw z nienawiści.
Zastępuję procesowo osoby, na szkodę których popełniono czyn zabroniony, motywowany uprzedzeniami ze względu na orientację seksualną, tożsamość płciową, wyznanie lub bezwyznaniowość, także za pośrednictwem środków masowego komunikowania.
Wolność sumienia i wyznania
Specjalizuję się w reprezentowaniu klientów w sprawach dotyczących przestępstwa obrazy uczuć religijnych. Reprezentowałem zarówno osoby podejrzane i oskarżane, jak także organizacje społeczne w postępowaniach karnych, prowadzonych w sprawach o obrazę uczuć religijnych.
Współpracuję z Fundacją Wolność od Religii w udzielaniu poradnictwa prawnego w zakresie utrudniania procesu apostazji, dyskryminacji ze względu na bezwyznaniowość i obrazy uczuć religijnych.
Wolność wypowiedzi
Reprezentuję klientów w sprawach przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego - znieważenia i pomówienia, także w przypadku tzw. hejtu, rozpowszechnianego za pośrednictwem środków masowego komunikowania.
Udzielam pomocy prawnej w postępowaniach cywilnych, prowadzonych z zakresu dóbr osobistych, takich jak godność osobista, dobre imię czy też prywatność.
Specjalizuję się w reprezentowaniu klientów w sprawach dotyczących przestępstwa obrazy uczuć religijnych. Reprezentowałem zarówno osoby podejrzane i oskarżane, jak także organizacje społeczne w postępowaniach karnych, prowadzonych w sprawach o obrazę uczuć religijnych.
Współpracuję z Fundacją Wolność od Religii w udzielaniu poradnictwa prawnego w zakresie utrudniania procesu apostazji, dyskryminacji ze względu na bezwyznaniowość i obrazy uczuć religijnych.
Kodeks karny określa trzy unikalne czyny zabronione, występek ograniczenia w prawach ze względu na wyznanie lub bezwyznaniowość (art. 194 kodeksu karnego), złośliwe przeszkadzanie w wykonywaniu aktu religijnego (art. 195 § 1 kodeksu karnego) lub uroczystościom pogrzebowym (art. 195 § 2 kodeksu karnego) oraz niezwykle medialną obrazę uczuć religijnych (art. 196 kodeksu karnego).
Mam bogate doświadczenie w reprezentacji osób fizycznych i organizacji społecznych w postępowaniach karnych, prowadzonych w sprawach o tego rodzaju czyny zabronione.
Reprezentuję m.in Stowarzyszenie Kampania przeciw Homofobii, Fundację Wolność od Religii i Fundację Instytut Spraw Społecznych.
Miałem zaszczyt uczestniczyć w wielu takich procesach karnych, które elektryzowały opinię publiczną, takich jak postępowania karne, prowadzone w związku z modyfikacją wizerunku Matki Boskiej Częstochowskiej o tęczową aureolę - symbol osób LGBT+, proces o “Zdziwionego Jezusa”, proces o “wejście do kościoła w czapce”.
Udzielam porad prawnych i reprezentuję osoby i inne podmioty, które korzystają z wolności wypowiedzi i swobody twórczości artystycznej i obawiają się reakcji prawnokarnej i cywilnej za możliwe naruszenie uczuć religijnych. Opiniuję prawnie dzieła artystyczne oraz inne przejawy wolności tworzenia.
Udzielam pomocy prawnej osobom, które chcą przeprowadzić procedurę apostazji. Interweniuję w przypadku, gdy moim klientom utrudnia się skuteczne dokonanie apostazji.
Udzielam pomocy prawnej osobom pokrzywdzonym czynami zabronionymi, jak także podejrzanym i oskarżonymi o zbrodnie bądź występki.
Reprezentuję także pokrzywdzonych i obwinionych w sprawach o wykroczenia.
Do czynów zabronionych należą zbrodnie (np. rozbój z użyciem niebezpiecznego przedmiotu - art. 280 § 2 kodeksu karnego), występki (przykładowo zniszczenie rzeczy - art. 288 kodeksu karnego, czy też kradzież - art. 278 kodeksu karnego), jak także wykroczenia (choćby tamowanie lub utrudnianie ruchu na drodze publicznej - art. 90 kodeksu wykroczeń czy też wybryk nieobyczajny - art. 140 kodeksu wykroczeń).
Posiadam bogate doświadczenie w reprezentacji klientów w tego rodzaju sprawach zarówno na etapie postępowania przygotowawczego, jak także przed sądami powszechnymi.
Udzielam pomocy prawnej pokrzywdzonym, podejrzanym i oskarżonym.
Sporządzam zawiadomienia o uzasadnionym podejrzeniu przestępstwa, biorę udział w czynnościach procesowych na etapie dochodzenia bądź śledztwa (takich, jak przesłuchanie świadków, konfrontacje) i składam wnioski dowodowe. Na etapie postępowania przed sądem aktywnie reprezentuję strony na rozprawach i posiedzeniach, podejmując działania zmierzające do uzyskania jak najbardziej korzystnego dla klienta rozstrzygnięcia.
Reprezentuję klientów w sprawach przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego - znieważenia i pomówienia, także w przypadku tzw. hejtu, rozpowszechnianego za pośrednictwem środków masowego komunikowania.
Udzielam pomocy prawnej w postępowaniach cywilnych, prowadzonych z zakresu dóbr osobistych, takich jak godność osobista, dobre imię czy też prywatność.
Wolność wypowiedzi to fundament demokratycznego państwa prawa. Podobnie jak inne wartości chronione konstytucyjnie i na gruncie prawa międzynarodowego, podlega jednak ono ograniczeniom, wyznaczonych w przepisach prawa powszechnie obowiązującego.
Wyznaczenie granic wolności słowa jest niezwykle trudne i doniosłe, skoro ich przekroczenie wiązać się może z odpowiedzialnością karną.
Niektóre przestępstwa ścigane są w trybie prywatnoskargowym. Należą do nich występki pomówienia (art. 212 kodeksu karnego) oraz znieważenia (art. 216 kodeksu karnego).
Reprezentuję zarówno oskarżycieli prywatnych, jak także oskarżonych w tego rodzaju postępowaniach przed sądami powszechnymi, także na etapie postępowania odwoławczego i przed Sądem Najwyższym. Sporządzam i popieram prywatne akty oskarżenia (także wzajemne), odpowiedzi na prywatne akty oskarżenia.
Udzielam pomocy prawnej także w dochodzeniu ochrony prawnej na polu prawa cywilnego, gdy dochodzi do przekroczenia granic wolności wypowiedzi. Sporządzam pozwy w sprawach o naruszenie dóbr osobistych, kierując roszczenia majątkowe i niemajątkowe. W takich postępowaniach reprezentuję zarówno stronę pozywającą, jak także pozwaną.
W sprawach dotyczących potencjalnego przekroczenia granic wolności wypowiedzi, przedstawiam argumentację opartą na orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.
Udzielam pomocy prawnej w takich sprawach, jak złożenie wniosku o warunkowe przedterminowe zwolnienie, udzielenie zgody na wykonywanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego (SDE), wstrzymanie zastępczej kary pozbawienia wolności.
Niekiedy konieczne jest skorzystanie z pomocy prawnej na etapie postępowania wykonawczego, związanego z obowiązkiem wykonania orzeczonych prawomocnym rozstrzygnięciem sądu powszechnego kar, środków karnych i środków kompensacyjnych.
Kwestie te regulowane są w treści Kodeksu karnego wykonawczego. Zastępstwo procesowe, które oferuję, dotyczy także tego obszaru prawa karnego wykonawczego. Sporządzam m.in wnioski o wstrzymanie wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności, wnioski o udzielenie zgody na wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego, wnioski o udzielenie przerwy w karze, wnioski o warunkowe przedterminowe zwolnienie, rozłożenie grzywny na raty.
Udzielam także porad prawnych w zakresie przygotowania projektów innych pism procesowych w zakresie prawa karnego wykonawczego.
Sporządzam i popieram przed sądami powszechnymi wnioski o odszkodowanie za niesłuszne skazanie, tymczasowe aresztowanie i zatrzymanie.
Wnoszę także środki zaskarżenia na zapadłe w toku postępowania rozstrzygnięcia.
Niekiedy w konsekwencji skutecznej kasacji lub wznowienia postępowania dochodzi do uniewinnienia osoby, która zdążyła odbyć całość bądź część orzeczonej kary. W takim przypadku może ona dochodzić od Skarbu Państwa odszkodowania lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Odszkodowanie i zadośćuczynienie przysługuje również za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie i zatrzymanie.
Posiadam doświadczenie w prowadzeniu tego rodzaju spraw.

“W ocenie sądu nie ma wątpliwości, że działania oskarżonych w przedmiotowej sprawie, polegające na umieszczeniu w przestrzeni publicznej wizerunku Matki Boskiej z Dzieciątkiem z flagą osób LGBT, wpisaną w aureolę, nie stanowiły przejawu mowy nienawiści, nie podżegały do przemocy, nie zastraszały innych osób, a co za tym idzie przekraczały zakresu dozwolonej krytyki na gruncie orzecznictwa strasburskiego, pozostając tym samym w granicach prawnie chronionej swobody wypowiedzi. Nie mogą być wobec tego sankcjonowane kamie.”
- Wyrok SR w Płocku z 2.03.2021 r.,
II K 296/20.
“Niewątpliwie uczucia religijne innych osób stanowią część wolności religijnej, o jakiej mowa w przepisach konstytucyjnych jak i konwencjach i podlegają one szczególnej ochronie prawa. Oczywiste jest jednak, że w tych samych przepisach takiej samej ochronie podlegają inne wolności. Należy do nich między innymi wolność wyrażania swoich poglądów. Nie jest tak, że każda z tych wolności jest nieograniczona, bowiem granice dla nich stanowią inne wartości.”
- Wyrok Sądu Okręgowego w Płocku z 12.01.2022 r.,
V Ka 418/21, LEX nr 3623731.
“Na końcu trzeba jeszcze wskazać na to, co zdaje się uchodzić uwadze oskarżycieli posiłkowych, i szerzej pokrzywdzonych, że przedmiotem ochrony przestępstwa opisanego w art. 196 k.k. nie jest w tej sprawie Bóg, Matka Boża, ani religia, a jedynie te prawa i wolności człowieka i obywatela, które mogą być naruszone m.in. przez zachowanie godzące w uczucia religijne. Przedmiotem ochrony nie jest to co boskie, ale to co ludzkie”
- Wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku z 22.12.2022 r.,
V Ka 1603/22.
“Oskarżony tworząc przerobiony wizerunek Matki Boskiej w tęczowej aureoli oraz zestawiając go z obrazem banana, dał wyraz nie tylko swej kreacji artystycznej, niezależnie od oceny walorów wizualnych tak stworzonego dzieła, ale przede wszystkim owa aktywność miała na celu publiczne odniesienie się twórcy do bieżących wydarzeń społecznych i kulturalnych, była aktem solidarności oraz wyrazem sprzeciwu - skądinąd nieodosobnionego - dla ograniczania twórczości artystycznej w związku z ocenzurowaniem wystawy w muzeum i pokłosiem tzw. "bananowego protestu". Forma ekspresji wybrana przez oskarżonego, nie cechowała się tzw. mową nienawiści, w odróżnieniu do zeznań pokrzywdzonych w niniejszej sprawie. “
- Wyrok SR w Gdańsku z 3.03.2022 r.,
II K 1713/20.
W 2013 roku przed sądem rejonowym dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie rozpoczął się jeden z najbardziej medialnych procesów o występek z art. 196 kodeksu karnego (mowa jest oczywiście o przestępstwie tzw. obrazy uczuć religijnych) - określany w mediach jako sprawa o „Zdziwionego Jezusa” i wpisał się w kształtującą się linię orzeczniczą sądów polskich, które rozpatrują sprawy dotyczące rzekomych obraz uczuć religijnych.
Wszystko zaczęło się od okładki Tygodnika „Nie”, która miała mieć, w ocenie prokuratorskiej, charakter przestępczy, na której znajdowała się głowa brodatej postaci, niebywale kojarzącej się z wizerunkiem Jezusa Chrystusa, wpisanego w czerwony znak zakazu.
Jerzy Urban oskarżony został o to, iż w dniach 17-23 sierpnia 2012 r., publicznie znieważając przedmiot czci religijnej, obraził uczucia religijne sześciu osób, w ten sposób, że jako redaktor naczelny Tygodnika „Nie” spowodował opublikowanie na pierwszej stronie numeru 34 (1143) tego Tygodnika, wpisanego w znak zakazu, karykaturalnego wizerunku, nawiązującego do wizerunku Jezusa Chrystusa i związanego z nim kultu Najświętszego Serca Jezusowego.
Zachowanie to wypełniać miało znamiona występku z art. 196 k.k. Proces ten zakończył się (po wielu perypetiach) uniewinnieniem Jerzego Urbana w całości od zarzucanego mu czynu. W tym postępowaniu występowałem jako obrońca i skutecznie doprowadziłem do wydania wyroku uniewinniającego.

“W ocenie Sądu Okręgowego symbolizuje to winę osoby upamiętnionej pomnikiem w odniesieniu do tuszowania pedofilii w kościele oraz bezczynności hierarchów kościoła zgodnie ze stanowiskiem oskarżonej przedstawionym w tym zakresie. Zatem bezspornym jest, iż w realiach sprawy zachowanie oskarżonej stanowiło formę niewerbalnego protestu (...)
Zatem już tylko z powyżej przytoczonych informacji wynika, że toczyła się żywa dyskusja odnośnie pedofilii w kościele katolickim, a co za tym idzie również roli Jana Pawła II w tej sprawie. Tą okolicznością Sąd Rejonowy nie zajmował się wcale ograniczając się wyłącznie do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego w sprawie aborcji. Tymczasem okoliczność ta wymagała uwagi i analizy zwłaszcza wobec wyjaśnień oskarżonej, która jasno wskazywała, iż pomalowanie rąk pomnika czerwoną farbą miało stanowić protest przeciwko bierności kościoła i ich hierarchów, a także ich wpływu na kształt ustawy aborcyjnej.
Nie podlega przy tym żadnej dyskusji i dowodzenia, iż najwyższym hierarchą kościoła był papież Jan Paweł II - szósty Suweren Państwa Watykańskiego w latach 1978-2005, jak także święty Kościoła Katolickiego, co w dalszej konsekwencji prowadzi do wniosku, że pełnił on funkcję publiczną.
- Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 4.07.2023 r.,
IX Ka 592/23.